Hiti, mataboð, spil, lestur, át, rigning, óhugnalegir bíltúrar, ,,17.júní" og fleira er margt af því sem er mér efst í huga.

Það var haldið uppá 17.júní hjá Íslendingunum í gær heima hjá Lilju. Þar var á matseðilnum Lambakjöt, ss pulsur, Hangikjöt og uppstúfur og pönnukökur, held ég hafi drukkið 5 lítra af kóki í gleri, enda var sýrustigið orðið ágætlega hátt hjá mér undir lokinn. Merkilegt samt hvað Íslendingar eru leiðinlegir. Ekki meint þannig að þeir séu allir leiðilegir andlega, eða bældir, er heldur ekkert að alhæfa. En það sem einkennir boð þar sem margir Íslendingar eru saman er það að það sitja allir og bíða eftir því að eitthver taki á skarið. Þannig að í gær sátu allir og þögðu, voðalega .... ,,hátíðlegt" En það virðist vera að það þurfi alltaf eitthver að taka á skarið, og það bíða allir eftir því að eitthver geri það, en það endar á því að enginn geri það. Annars voru nokkrir erlendir gestir þarna sem að björguðu kvöldinu. En þetta var samt bara hið fínasta kvöld... Fórum svo heim og ,,eldra" liði fór að spila Könustu en ég snéri mér að bókinni minni og kláraði hana og byrjaði reyndar á annarri. Í morgun vaknaði ég í eftirvæntingu, það var planað að fara á blue mango og synda í sólinni, en það var bara hellidemba, þrumur og eldingar með öllu tilheyrandi, þá settumst við bara niður og spiluðm kínaskák og þráðum kók og súkkulaði.
Núna sit ég í makindum mínum og bið eftir Lasangja heima hjá Kristjáni og Lesley...

Í gær þurftum við að keyra heim frá Lilju, klukkan var um 11 og kolniðamyrkur. Eina sem sást voru labbandi föt. Við keyrðum hægt enda vegirnir takmarkað færir og ég hef held ég aldrei verið jafn hrædd..sér í lagi þegar umferðin er jafn ,,þróuð" og hér. Sumir bílar blikka bíljósunum daginn út og daginn inn, en vita í raun og veru ekki hversvegna, aðrir láta háu ljósin á þegar þeir mæta bílum og slökkva svo á þeim þegar bílarnir eru komnir framhjá, enn aðrir bílar eru alltaf með stefnuljósin á , tilgangurinn með því er víst sá að láta fólk vita að það má EKKI taka framúr. Eitthvað er þetta takmarkað í mínum huga og það kítlar mig ægilega að halda bara námskeið fyrir fáfróða bílstjóra, þó svo að ég sé ekkert svakalega fróð.

Opnaði bakpokann minn í gær til að ná í moskítóflugufælusprey, stökk ekki bara lítil engisprett uppúr honum og þar með fekk ég vægt hjartaáfall af einhverju tagi.

Látum þetta duga í bili, vonast til að geta bráðlega bloggað meira og hangið meira á msn... Er núna bara svona tækifærissinni sníkjandi nokkrar mínútur í einu annaðhvort niðurá skrifstofu eða heima hjá elskulega frænda mínum Kristjáni...

Verið hress kex