Insomnia

Ég svaf afar takmarkað seinustu nótt. Er búin að strögglast við það í allan dag að halda mér vakandi svo ég myndi nú ekki rústa öllu "kerfinu" mínu og þá hlaut að fylgja með ákveðinn galsi og ruglumsullumháttur Maríu:

Ég og Illugi sátum í sófanum heima að horfa á Family Guy og borða kvöldmat (svona er þetta þegar Binna er ekki heima ástand? ) En það var verið að gera grín að einhverju svona guðtengdu og kristilegu og þá spurði ég;

Maja: Er þetta ekki Guðspjall?
Illugi, lítur á mig sposkur og segir; ha? hvað meinaru?
Maja, ákveðin: já túlkast þetta ekki sem Guðspjall?? Mér þykir þetta ekki við hæfi.
Illgui, afar ringlaður: María Rut, hvað ertu að meina? Guðspjall?
Maja, ekki að kveikja á perunni: jáá Illugi Guðspjall!! veistu ekki hvað það er??
Illugi: Jú auðvitað veit ég hvað það er, en hvernig tengist það þessu?
Maja, pirruð: ohh skiptir ekki máli.
Maja: já djók ég var að meina Guðlast og við skelli skellihlógum.

Mæli ekki með því að sofa í minna en 2 tíma á einni nóttu þá lendiði í svona rugli eins og ég, heilinn minn starfar amk afar hægt þessa stundina og ætla ég því að skunda í bólið.

Dagurinn í dag virtist í upphafi ætla að vera eins og hver annar dagur. Vaknaði á allra síðustu stundu - eins og vanalega, stökk upp um 07:55 og skundaði í skólann. Stundum þakka ég guði fyrir það að búa nálægt skólanum. En er ég geng út mætir mér sami stöðumælavörður og vanalega sem var í þann mund að hrella einhvern óheppinn ökumann. Ég gekk áleiðis niður Fishersundið og þar sá ég iðnaðarmennina sem ég sé á hverjum degi. Hélt áfram yfir Ingólfstorgið og sá þar rónann sem ég sé þar á hverjum degi, gekk svo yfir áleiðis að Alþingishúsinu, fór yfir götuljósin á Lækjagötunni og mætti þar konunni sem ég mæti á hverjum degi á þessum tíma, hlustaði á sömu tónlist í I-podnum og venjulega og var jafn sein og vanalega en þó mæti ég ávalt á réttum tíma þó tæpara gæti það ekki verið, ávalt jafn úldin og forkunnarfögur eins og mér einni er líkt! Geng inní Cösu Nova, lít vonmikil á einkar fína flatskjáinn til þess að athuga forföll kennara og geng svo í tíma. þar sest ég á sama borð og venjulega við hliðiná Dagnýju og býð góðan daginn, alveg handviss um að þessi dagur verði eins og allir hinir - ekki það að ég kvarti yfir þeim. Svo reyni ég að halda mér vakandi í gegnum afar áhugaverðan jarðfræðitíma hjá herra Guðbjarti og svona gengur það. Þangað til að mér verður litið á bekkjarfélaga og góðvin minn, ég riðaði öll, kiknaði í hnjánum, nuddaði stýrurnar enn einusinni úr augunum til að vera alveg handviss um að það sem ég var í þann mund að verða vitni að væri ekki eintóm svefnleysisímyndun í mér! Þetta var blákaldur raunveruleikinn. Karl Dietrich Roth var í skóm og það Converse skóm! Þannig er mál með vexti að hann er ætíð á tánum í sandölum og það er sko hans ,,Þeing".

Tíkarárshátíð á morgun.. taumlaus gleði og kjóllinn fundinn újé !



Mér skilst að Jónas Margeir Ingólfsson hafi hlotið verðlaunin "nágranni ársins". Þau verðlaun hljóta þeir aðilar sem sýna yfirburði í að vera nágrannar... Ég er svo heppin að vera nágranni hans og lofa öllu fyrir á hverjum degi!

Draumur um veruleika?

Fyrir ekki svo löngu dreymdi mig draum um það að ég hafði stofnað Píanóleikarafélag Ísafjarðar. Hló ég svo dátt af því að skammstöfunin á félaginu væri þá að sjálfsögðu PÍ eða kannski þá 3,141592654 ... Ég er alltof einhæf. Ég hef náð botninum - ég er nörd!