Dagurinn í dag virtist í upphafi ætla að vera eins og hver annar dagur. Vaknaði á allra síðustu stundu - eins og vanalega, stökk upp um 07:55 og skundaði í skólann. Stundum þakka ég guði fyrir það að búa nálægt skólanum. En er ég geng út mætir mér sami stöðumælavörður og vanalega sem var í þann mund að hrella einhvern óheppinn ökumann. Ég gekk áleiðis niður Fishersundið og þar sá ég iðnaðarmennina sem ég sé á hverjum degi. Hélt áfram yfir Ingólfstorgið og sá þar rónann sem ég sé þar á hverjum degi, gekk svo yfir áleiðis að Alþingishúsinu, fór yfir götuljósin á Lækjagötunni og mætti þar konunni sem ég mæti á hverjum degi á þessum tíma, hlustaði á sömu tónlist í I-podnum og venjulega og var jafn sein og vanalega en þó mæti ég ávalt á réttum tíma þó tæpara gæti það ekki verið, ávalt jafn úldin og forkunnarfögur eins og mér einni er líkt! Geng inní Cösu Nova, lít vonmikil á einkar fína flatskjáinn til þess að athuga forföll kennara og geng svo í tíma. þar sest ég á sama borð og venjulega við hliðiná Dagnýju og býð góðan daginn, alveg handviss um að þessi dagur verði eins og allir hinir - ekki það að ég kvarti yfir þeim. Svo reyni ég að halda mér vakandi í gegnum afar áhugaverðan jarðfræðitíma hjá herra Guðbjarti og svona gengur það. Þangað til að mér verður litið á bekkjarfélaga og góðvin minn, ég riðaði öll, kiknaði í hnjánum, nuddaði stýrurnar enn einusinni úr augunum til að vera alveg handviss um að það sem ég var í þann mund að verða vitni að væri ekki eintóm svefnleysisímyndun í mér! Þetta var blákaldur raunveruleikinn. Karl Dietrich Roth var í skóm og það Converse skóm! Þannig er mál með vexti að hann er ætíð á tánum í sandölum og það er sko hans ,,Þeing".

Tíkarárshátíð á morgun.. taumlaus gleði og kjóllinn fundinn újé !



Mér skilst að Jónas Margeir Ingólfsson hafi hlotið verðlaunin "nágranni ársins". Þau verðlaun hljóta þeir aðilar sem sýna yfirburði í að vera nágrannar... Ég er svo heppin að vera nágranni hans og lofa öllu fyrir á hverjum degi!