Hef ég hér með ákveðið að blogga og að því tilefni mun ég gefa sjálfri mér klapp á bakið *klapp* ... Er komin heim í rigninguna/slydduna/snjókomuna, ferðin heim er reyndar alveg skemmtileg saga útaf fyrir sig þar sem að ég álpaðist ávalt til þess að kynnast einhverjum þarna þannig að ég var aldrei ein, fyrst kynntist ég Dana og ég var samferða honum til Nairobi og við vorum að fara í flug á sama tíma þannig að við sátum og drukkum kók þangað til að flugin okkar færu eftir 3 klukkutíma, svo á leiðinni til London sat ég við hliðiná systkinum sem að voru í heimavistaskóla í Englandi en voru frá Kenya, svo eftir 8 og hálfan tíma lennti ég á Heathrow klukkan 6 um morguninn og við tók 7 klukkutíma löng bið þar sem að meðal annars ágætur róni kom og reyndi við mig og ég keypti sokka fyrir i-podinn minn, svo þegar að ég var búin að arka þarna um í dágóða stund og orðin svolítið eirðarlaus settist ég niður þar sem að risastóri flatskjárinn er og horfði á Simpsons og flr ekki amarlegt það. Var ég ekki búin að sitja þarna í 3 klukkutíma og tveir strákar við hliðiná mér þegar að ég ákvað að bjalla aðeins í hana Dagnýju mína til að eyða aðeins tímanum og talaði þá að sjálfsögðu íslensku. Stóð svo upp til að athuga hvort að væri búið að tilkynna hvaða hlið ég ætti að fara í gegnum, settist svo niður og þá leit strákurinn á mig og fór að tala við mig, ég skildi hann bara alls ekki og skildi ekkert í þessu því að hann starði á mig og svo sagði hann ,,hvað tala ég svona lélega íslensku eða?" ég náttúrlega bjóst ekkert við því að þetta væru tveir íslendingar, þó svo að ég hafði haft sterkan grun um að þeir væru skandínavískir en við spjölluðum svo það sem að eftir var og mikið er þetta lítill heimur því að þeir voru einmitt í sömu flugvél og ég frá Nariobi. En svona á að gera þetta þegar að maður ferðast einn bara tala við eitthvað fólk og þá líður tíminn miklu hraðar...
No comments:
Post a Comment