Þegar ég var lítil, fannst mér rosa gaman þegar það rigndi. Þá skellti ég mér oft út í rosa flottan pollagalla og hoppaði og skoppaði í drullupyttunum - þá var ég álitin sætur krakki sem hafði gaman af lífinu.
-Ef ég myndi gera slíkt hið sama í dag myndu allir stara á mig og hugsa væri ég líklega álitin seinþroska - jafnvel veruleikafirrt.
Hversvegna ætli það sé ?
3 comments:
Vona að þú haldir endalausat áfram að hafa gaman af því að lifa og leika þér þótt þú sért ekki endilega að hoppa í drullupollum, Maja mín. Það eru sem betur fer til leikir við hæfi hvers aldurs - og þroskastigs...
Tek hakkið úr fyrstinum svo það verði tilbúið á morgun...
Þín amma
Sammála síðasta ræðumanni. Ég get samt ekki hætt að hugsa um það að þú skulir vera að byrja í menntaskóla það er svo stutt síðan þú varst að leika þér í drullupollum. Söknum þín mikið...
Mamma
Því að viðmið og kröfur samfélagsins breytast er við eldumst. Til að við stökkvum ekki út í pollana á þessum aldri notar samfélagið neikvæð viðgjöld & viðmið sem kallast einu nafni félagslegt taumhald, þeas. ef félagsfræðikennarinn hefur ekki uppfyllt mig með upplognum félagsfræðikenningum...fokkin' beljan!
Anyway, góður pistill og velkomin í Menntaskólann.
K.h. Ingi Vífill
Post a Comment